| Inhoud | UITVERKOCHT
Lees hieronder 3 online artikelen uit Genoeg 32:
ONLINE ARTIKELEN
Inleiding: Onvrede is het probleem - Lisette Thooft
Tip uit Kort Genoeg
Enthousiast Noppes-lid - Marieke Henselmans
Wat is LETS?
Sasja en haar kaaskoppen - Sasja Verweij
Wie genoeg heeft, geeft
INHOUD GENOEG 32
Thema LOCAAL GELD - Interview met Bernard Lietaer, topeconoom, die pleit voor locale ruilkringen. Zelf geld scheppen brengt overvloed naar gewone mensen!
Enthousiast Noppes-lid - Marieke Henselmans, enthousiast Noppes-lid, vertelt over haar ervaringen. Plus alle adressen van locale ruilkringen in Nederland!
Wat is Lets? - Over het Local Exchange Trading System, ofwel: locale ruilhandel.
Sasja en haar Woerdense kaaskoppen - column van een verse 'kaaskop' Juliet Schor over kinderen en reclame: "Zijn ze niet goed bij hun knikker?" - De Amerikaanse hoogleraar ziet met verontrusting hoe reclame gericht op kinderen toeneemt. Jeanine Schreurs sprak met haar.
Het einde van een sobere generatie - Ilse Ariëns vroeg zich af of zuinigheid een generatiekwestie is. De ouderen van de toekomst laten het geld in elk geval rollen...
Leuk werk is een valkuil: debat svp! - Lies Wesseling over een probleem dat een luxe-probleem lijkt, maar waarover we maar eens diepgaan moeten praten. Want hoe wimpel je werk af waar je ziel en zaligheid in zitten?
Interview met natuurfilosoof Ton Lemaire - Hans Ariëns sprak met de populaire filosoof die uiterst afgelegen woont in Frankrijk en het gras maait met de zeis.
Wie genoeg heeft, geeft: Didit helpt zwerfdieren in Thailand op onvervalste Genoeg-manier - Rianne Wesseling over de rijkdom van onze multiculturele samenleving - met alle problemen van dien.
Gedicht Micky Otterspoor - over de vreugde van het recyclen van spullen: "En weet je wat het leuke is, dat ik die spullen nimmer mis..."
Column Herman Pieter de Boer: Boeketvrees en andere 'gewone gektes' - dat blijken er meer te zijn dan je denkt!
Het huishoudboekje van Antsje, Peter en hun 4 kinderen
De rijkdom van een zuinige tuin: voor weinig, of voor niks - Moet een tuin je een tweede hypotheek kosten? Welnee, zegt Elisabeth Noorduin. Stapel zelf een tuinbank, maak een schutting van oude palen en laat die begroeien - het is mooier, en het kost minder.
Simpel koken met kruiden - Wollige munt en wilde aardbei, onder de vaardige handen van Genoeg-receptenvrouw Annie Martha Boerhave.
Boekbesprekingen: Cultuurkrakers, en Han de Wit
INLEIDING: ONVREDE IS HET PROBLEEM
Als je mij zou vragen in één zin samen te vatten welke boodschap Genoeg uitdraagt, zou ik zeggen: iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen boekhouding. Onze verhalen laten zien dat het voor een zinvolle omgang met inkomsten en uitgaven niet uitmaakt hoe rijk of arm of modaal je bent, maar wel hoe goed je in staat bent zelf de touwtjes van je financiële leven in handen te nemen. Problemen ontstaan niet door de hoeveelheid geld die je hebt of mist, maar door je emoties rondom geld en consumptie.
Volgens mij geldt dat principe - je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen leven - ook in andere opzichten. Na de moord op Pim Fortuyn waren bijna alle commentatoren het over een ding eens: het was goed dat hij de onvrede in het volk aan het licht had gebracht. Ik vraag me af wat daar zo goed aan is. Wie onvrede of onlustgevoelens heeft, kan daarvoor altijd wel een oorzaak aanwijzen buiten zichzelf. Maar 'de buitenlanders' zijn natuurlijk niet het probleem, net zo min als de Joden dat waren in het Duitsland van de jaren dertig. Ook de onveiligheid op straat is niet het werkelijke probleem, of de zogenaamde regentencultuur. De waarheid is dat wij het in het welvarende Nederland van nu beter hebben dan welk volk in de wereldgeschiedenis dan ook. Het enige echte probleem is de onvrede in mensen zelf. In werkelijkheid is iedereen verantwoordelijk voor zijn of haar eigen gevoelens van onbehagen en ongelukkigheid. Er is een gouden regel voor: wat je niet kunt accepteren, moet je oplossen, en wat je niet kunt oplossen, moet je accepteren. Het is misschien wel de zwakke plek van de democratie dat dit systeem de illusie wekt dat anderen onze onvrede kunnen oplossen. Wij kiezen per slot van rekening onze eigen regering, en die moet ons gelukkig maken. Maar de regering kan mijn onvrede niet oplossen, net zo min als de regering kan zorgen dat ik goed met mijn geld omga, dat ik geen schulden maak en alleen maar uitgaven doe die goed voor mij zijn. Dat kan ik alleen maar zelf.
Krasse uitspraken in dit vriendelijke blaadje! Maar dat mag wel eens.
Ons thema in dit nummer is locale ruilkringen. Bernard Lietaer, topeconoom en auteur van Het geld van de toekomst, noemt locaal geld 'yin' tegenover het normale geldsysteem, dat hij 'yang' noemt. je kunt ook zeggen: locaal geld is vrouwelijk, en nationaal geld is mannelijk. Vrouwelijk geld scheppen de mensen zelf, door onderling af te spreken dat de cheques die ze elkaar geven, een bepaalde waarde hebben. Dit soort geld kun je aan je vrienden geven zonder de vriendschap op het spel te zetten. Dit soort geld creëert gemeenschap, in tegenstelling tot het mannelijke geldsysteem, dat competitie aanwakkert tussen mensen en gemeenschappen uit elkaar drijft. Gemeenschap is hard nodig in deze barre tijden. We moeten weer beseffen dat iedereen erbij hoort.
Lisette Thooft
DE TIP UIT KORT GENOEG
TUINVULLINGEN
Knielmatjes van tuincentra zijn te groot en te hard. Schoudervullingen uit de naamand - elastiekje eraan - ik draag ze onder de tuinbroek zodat ze niet kunnen verschuiven. Handig, zacht en precies op maat.
Christine Cox, Eindhoven
MARIEKE HENSELMANS IS ENTHOUSIAST NOPPES-LID
In Amsterdam werkt het plaatselijke LETS-systeem met Noppes. Marieke Henselmans over haar ervaringen.
In 1996 las ik een artikel over Noppes. Ik viel er meteen als een blok voor. Wat de leden allemaal aanboden! Rubrieken over kinderen, dieren, tuinieren, kleding, eten, lichamelijke verzorging, massage, kunst, muziek, optreden, feest, vakantie, bijles, reparaties, auto, meubels, verhuizen, computers, kantoorwerk, advies. Artsen boden hun diensten aan (second opinion, sportkeuring), advocaten, metselaars, stucadoors, tuinlieden en dan nog een legertje kaartleggers, waarzeggers, toekomstvoorspellers, handlezers, handopleggers en ga zo maar door. Ook een rubriek 'goederení' met veel aanbod, maar ook vraag. In het eerste krantje dat ik onder ogen kreeg vroeg iemand boeken te koop, liefst Nederlandse literatuur. Voor het eerst van mijn leven vlooide ik mijn boekenkast door op zoek naar boeken die weg konden. De oogst was een verhuisdoos vol. Ik bood aan ze met de auto bij de vrager te brengen. Hij was er blij mee en bood 400 noppes. Hoe duur boeken in de winkel ook zijn: tweedehands zijn ze schandalig weinig waard. Ik was dolblij met zijn aanbod; voelde me een kleuter in luilekkerland. Ik speurde het krantje door op zoek naar mogelijkheden om mijn nopjes uit te geven. Ik liet een paar kinderfietsen repareren, schaatsen slijpen, en voorzag ons op een feest van levende pianomuziek, catering en andere hand- en spandiensten. Ik bood een cursus aan over 'Meer doen met minder' en kon met de opbrengst weer een jaar vooruit. Een gepensioneerde technicus repareerde een intercom, een projector en diverse keren de toenmalige computer. Ik ging staan op de Noppesmarkt, vernopte oude nummers van Genoeg, zelf gezochte hazelnoten en gedroogde bloemen en liet met die noppes mooie foto's maken bij een professionele fotograaf. Ik kocht voor 250 gulden-noppes een perfect werkend fototoestel en werkte als kraamzuster bij de geboorte van een echte Noppesbaby. Ik kocht kleding op de Noppes-kledingmarkt en liet bij een advocaat een huurovereenkomst opstellen. Als ik bij een lezing of bij het geven van een cursus hulp nodig had, zocht ik die in noppes-kring. En onlangs had onze 16-jarige oudste dringend bijles in wiskunde nodig. Ja hoor, een gepensioneerd universitair docent spijkert hem nu bij.
JEZELF VERWENNEN VOOR NOP
De praktische voordelen zijn wel erg groot: je kunt gebruik maken van talloze diensten zonder dat het geld kost. Waar ik in de echt-geld-wereld zeer goed op mijn centen let, ben ik met Noppes makkelijker, royaler en meer geneigd mijzelf eens te verwennen. Het werken voor Noppes voelt niet als werk. Je doet dingen voor anderen die je zelf leuk vindt. Dingen die je niet leuk vindt, kun je juist uitbesteden. Ook is er geen verschil tussen rijk en arm: in de LETS-wereld kan een uitkeringsgerechtigde het heel goed doen en meer punten verdienen dan een computernerd, die zich niet zo goed weet te presenteren. Het draait er meer om wat voor mens je bent en wat voor diensten je aanbiedt dan in het gewone handelsverkeer. Mensen met weinig geld kunnen door deel te nemen aan een ruilkring hun mogelijkheden flink vergroten. Maar het leukste van Lets of Noppes is dat je bijzondere mensen ontmoet. Het is een alternatief geldsysteem en de deelnemers zijn dan ook vaak alternatief, net een tikkeltje anders, net een tikkeltje leuker, bewuster, actiever. De meeste warmhartige, aparte, dappere en grappige mensen die ik de laatste jaren heb ontmoet, leerde ik kennen via Noppes. Vaak heb ik ze geïnterviewd over hun huishoudboekje voor Genoeg. Hield er goede contacten en zelfs vriendschappen aan over.
Hoewel Noppes zelf stelt dat je met de ruilhandel kunt bijdragen aan een positieve verandering van de maatschappij, moeten we de zaken ook weer niet al te rooskleurig voorstellen. Mijn eigen ervaring is dat je binnen Noppes ook meer dan gemiddeld vreemde, warrige, afwezige of meelijwekkende types aantreft dan elders. Het lukt niet altijd de hulp of dienst die je zoekt snel te vinden. Soms krijg je mensen moeilijk te pakken, of bellen ze niet terug. Misschien gaat alles wat rustiger dan in de stressige geld-wereld.
WAT HOUDT JE TEGEN?
Vaak heb ik geprobeerd mensen over te halen deel te gaan uitmaken van een ruilkring. Dikwijls met succes, maar niet altijd. Veel mensen hadden al wel eens van Lets gehoord, maar kwamen er steeds niet toe zich aan te melden. Uit gesprekken bleek dat vooral vrouwen de vage angst hebben dat zij toch niets hebben om aan te bieden. Steeds probeer ik uit te leggen dat de waardering voor bepaalde vaardigheden in een ruilkring heel anders is dan in de geld-wereld. Ben je goed in taarten bakken: in de gewone maatschappij is dat vooral handig en fijn voor je naaste omgeving die al die taart mag smullen, maar kun je er verder niet veel mee. In een ruilkring is er altijd behoefte aan catering en kun je er aardig mee verdienen. Als je het ruilkringblaadje doorleest kom je ook op ideeën. Maar de gouden tip is om veel en snel te reageren op de vraag van anderen. Kraamhulp gevraagd? Jottum, daar ging ik snel op af. Iemand zoekt bepaalde goederen? Snel bellen. Ook het aanbieden van goederen uit je opgeruimde schuur of zolder kan flink wat opbrengen. Bij Noppes zijn er veel vrouwen die zelf dingen organiseren waar zij wat mee hopen te verdienen, bijvoorbeeld een kledingmarkt. Bij veel ruilkringen kun je ook wat administratief werk doen voor de vereniging zelf. Kijk of er een kring bij je in de buurt is en ga op z'n minst eens kijken. Is er nog helemaal niets in je buurt, dan kun je misschien zelf een ruilkring opzetten. Actie Strohalm geeft een boek uit waarin precies staat hoe je dat kunt aanpakken, het LETS Handboek. Informatie over LETS vindt je op www.strohalm.nl.
Marieke Henselmans
WAT IS LETS?
Het is de afkorting van Local Exchange Trading System, ofwel: locale ruilhandel. Het uitgangspunt bij LETS is dat je goederen of diensten aan elkaar levert zonder dat je elkaar betaalt met gewoon geld. Als vergoeding betaal je met punten, die meestal gelijk staan aan het gewone geld. Voor 2002 was een punt een gulden, in de meeste ruilsystemen is een punt nu een euro waard. De meeste ruilkringen bestaan uit zo'n 50 personen die in een clubblad hun diensten en/of goederen aanbieden of vragen. Bijvoorbeeld: Marianne biedt aan: timmerwerkzaamheden. Een van de leden van de ruilkring leest haar aanbod en belt haar op. Ze spreken af dat Marianne een bepaalde timmerklus gaat doen voor 70 punten. Als de werkzaamheden zijn afgerond krijgt Marianne die uitbetaald. Hoe? Dat verschilt per ruilkring. Meestal in de vorm van cheques die door de deelnemers ingevuld kunnen worden. Iedere deelnemer heeft een saldo aan punten. Marianne krijgt er nu 70 punten bij, bij de opdrachtgever gaan er 70 punten af. Het uitgangspunt is dat je geen rente krijgt over je puntensaldo, maar ook niet hoeft te betalen als je rood staat.
De punten die guldens of euro's vertegenwoordigen hebben in elke ruilkring een andere naam gekregen. Ze heten roekels, zonnetjes, bruggen, kiezels, api's, knopen, schakels, zero's, talenten, kralen, ritsen, piepers, maatjes, pegels, geintjes, rozen, keitjes, nixen, zecu's, dinges en noppes.
ANDERE SOORTEN KRINGEN
In het hele land zijn de afgelopen jaren initiatieven genomen waarbij mensen dingen voor elkaar doen zonder elkaar met geld te belonen. Dat zijn niet altijd LETS-kringen. In verschillende grote steden bestaan Gildes, een initiatief van ouderen om belangeloos hun kennis en ervaring beschikbaar te stellen. Leden van zo'n gilde bieden bijvoorbeeld aan rondleidingen te geven, of Nederlandse les, of begeleiding bij het starten van een eigen bedrijfje.
Ook bestaat er de Dienstenruilcentrale Over & Weer. Deze centrale bemiddelt tussen mensen die een dienst aanbieden, die daarvoor een dienst kunnen terugkrijgen. De een wil geholpen worden in de tuin en de ander heeft hulp nodig bij het werken op de computer. Ook in dit systeem ruilen de deelnemers niet altijd direct met elkaar. Bij Over en Weer geldt tijd als ruileenheid, met als uitgangspunt dat ieders tijd evenveel waard is. Ze rekenen af met een strippenkaart, voor verleende en ontvangen diensten van bijvoorbeeld een half uur.
Actie Strohalm is een stichting die streeft naar een mensvriendelijke samenleving voor iedereen, zonder het voor toekomstige generaties te bederven. Heel praktisch ondersteunt en organiseert Strohalm verschillende activiteiten die met alternatieve handel te maken hebben. Zij helpt ook bij het organiseren van 'zorgruil', en zij stond aan de wieg van de eerste LETS-kring in Nederland.
- Zie ook: Genoeg lijst van locale kringen in Nederland
SASJA EN HAAR KAASKOPPEN
Een paar maanden geleden hing er in een Woerdense supermarkt een onopvallende uitnodiging voor het bijwonen van de open jaarvergadering van Ruilkring Woerden bij. Sasja Verweij trok de stoute schoenen aan.
Zou er in Woerden een locaal krediet-systeem functioneren? Ik dacht dat alleen stedelingen die luxe hadden. Met de datum en tijd in mijn geheugen geprent, ben ik verwonderd naar huis gelopen. Zou ik het durven, naar zo'n avond gaan met allemaal vreemde mensen? Ik woonde net anderhalf jaar in mijn nieuwe woonplaats en het leek me een uitgelezen kans om in contact te komen met mensen die soortgelijke idealen hebben als ik.
Op de bewuste avond vond ik mijn nieuwe bank toch wel erg lekker zitten. En ik was het ook wel een beetje zat, ik had een drukke dag achter de rug. Zal ik het doen, zal ik het niet doen... de twijfel sloeg toe. Misschien kan ik beter even een tukje doen, dacht ik bij mezelf, en ik nestelde me op de bank. Plots leek het alsof ik wakker geschud werd; ik sprong resoluut op en trok mijn schoenen en jas aan. Ik heb toch idealen, sprak ik mezelf vermanend toe, nou, doe er dan wat voor! Het was 5 voor 8; om 8 uur begon de vergadering. Gelukkig was ik op tijd. Toen ik het zaaltje binnenkwam, zag ik voornamelijk jonge mensen van een jaar of dertig en dat stelde me gerust. Het is altijd prettig leeftijdgenoten te ontmoeten. Ik werd hartelijk verwelkomd, mensen stelden zich aan me voor en ik kreeg meteen een kop thee. Er druppelden geleidelijk aan nog wat dames binnen van zo rond de vijftig, schatte ik. En ik ontdekte een geïnteresseerde oudere man, de enige.
Op tafel stonden allerlei lekkernijen, die door enkele leden van de ruilkring gebakken waren. Ik heb nog nooit zulke lekkere cake gegeten. De sfeer was gezellig en ontspannen. De voorzitter, een man van mijn leeftijd, hield een inleidend praatje, waarna de penningmeester en tevens oprichter de resultaten van het voorgaande jaar besprak. Een idealistische jongeman die milieukwesties hoog in het vaandel heeft staan, zo bleek. De PR-zaken bleken te worden behartigd door twee jonge vrouwen die ook ieder een praatje hielden. Na het bespreken van de formaliteiten kwam ik direct in gesprek met een enthousiaste vrouw die zelf ook nog niet zo lang lid was. Ook sprak ik de redacteur van het ruilgidsje dat ieder kwartaal verspreid wordt onder de leden en toen ik hem vertelde over mijn schrijversambitie, bood hij me meteen een column aan. Ik kreeg inspirerende krantenknipsels onder ogen, allemaal behoorlijk recent, want de Woerdense Ruilkring bestaat pas twee jaar. Ik was verkocht. Direct heb ik me aangemeld als lid, en dat voor slechts 9 euro per jaar en 9 kaaskoppen per kwartaal. Ja, je leest het goed, de Woerdense ruilers betalen elkaar in kaaskoppen, hoe kan het ook anders met al die kaasboeren hier. Bij wijze van welkomstpremie ontving ik al 20 kaaskoppen op mijn rekening.
WAT KAN IK EIGENLIJK?
Wat ik wel even moeilijk vond, was om te definiëren welk aanbod ik in zou brengen. Maar ik ben eruit. De penningmeester had daar een handig vragenlijstje voor samengesteld. Als voormalig leerkracht humanistisch vormingsonderwijs en moeder van twee kleine kinderen kwam ik al gauw tot de conclusie dat ik mijn creativiteit kan combineren met mijn kennis van kinderen. Zo zou ik graag kinderpartijtjes organiseren aan de hand van sprookjesthema's. Ook voor het vervaardigen van originele feesttractaties draai ik mijn hand niet om. Ik ben inmiddels draaiboeken aan het schrijven voor de partijtjes en ook die zou ik kunnen ruilen. Tevens heb ik mijn hulp aangeboden bij het ontwerpen en schrijven van teksten voor alle belangrijke aankondigingen in het leven, zoals geboorte en sterven.
Verder bedacht ik me nog dat ik verdraaid lekkere appelbeignets kan bakken en die heb ik ook in de strijd gegooid. Met de donateursbladen erbij van de goede doelen die ik steun, heb ik zo al een aardig aanbod bij elkaar gesprokkeld. En uitbreiden of wijzigen is geen enkel probleem. Het maakte voor mezelf meteen inzichtelijker wat ik nu precies voor talenten heb en hoe ik ze het beste kan gebruiken.
Naast mijn aanbod kon ik tevens een vraag inbrengen en dat heb ik dan ook veelvuldig gedaan. Zo is een kinder- en konijnenoppas altijd welkom. En deze bleekscheet zou ook best eens van de voordelen van een zonnebankkuurtje willen profiteren. En dan ook meteen maar om het tijdschrift van de Alternatieve Konsumenten Bond gevraagd, dat bespaart mij weer een abonnement.
Ik voel me de rijkste kaaskop van Woerden. Mijn eerste ruil is inmiddels ook beslecht: voor 10 kaaskoppen kan ik me voor onbepaalde tijd laten boeien door alle eerste 25 uitgaven van GENOEG. En geboeid ben ik hoor, met hart en ziel.
Sasja Verweij
WIE GENOEG HEEFT, GEEFT: DIDIT IN THAILAND HELPT ZWERFDIEREN ZO ZUINIG MOGELIJK
DIDIT staat voor Dogs (and cats) in distress in Thailand. Yvonne de Haay Stekelenburg woont inmiddels al elf jaar op het Thaise eiland Phuket. Steeds vaker verzorgde ze zieke zwerfhonden, gaf ze te eten en liet ze steriliseren. Yvonne vertelt: "Ik heb dat altijd zelf betaald, kreeg dan wel wat korting van een plaatselijke dierenarts, maar het ging de spuigaten uitlopen. Totdat ik in Linda Wells tegen kwam. In januari 2001 hebben we met een groepje mensen DIDIT opgezet. Linda, Eric, Lisa en Glenis zijn Engels, ik ben de enige Nederlandse. We zijn lekker klein, geen gezeur, hard werken en elke cent gaat naar de dieren. We betalen nog steeds alle onkosten, zoals benzine, zelf. Linda en Eric hebben geen baan en zijn zeven dagen per week met honden bezig. Ik heb mijn baan als hostess in de toeristen business, maar alle tijd die ik over heb, gaat naar de honden."
Het bijzondere van deze kleine organisatie is dat ze te werk gaan op onvervalste Genoeg-manier. Yvonne: "Door mijn relatie met de hotels kan ik bij vier grote hotels overschotten ophalen van buffetten, dat zijn zo'n tien grote emmers per dag. Eric krijgt vlees, vis en bakkerij-producten van een grote supermarkt die over de datum zijn. Elke dag voeden wij daarvan ruim tweehonderd honden. Die honden zitten overal, vooral in tempels, maar ook op achteraf plekken, waar mensen nog in golfplatenhutten wonen. Zij vinden honden wel leuk, maar hebben zelf nauwelijks te eten, dus de hond krijgt dan een klein beetje overschot. Daar kan hij niet goed van leven. Dan voeren wij bij. We laten de honden zitten waar zij zijn, want een huis voor ze vinden is onmogelijk."
1500 ZWERFDIEREN MINDER
Veel honden hebben schurft, vertelt Yvonne. "Dat kunnen we genezen. Wij injecteren zelf, dus zo'n hond krijgt elke week een injectie. Samen met dat betere eten werkt het: na een paar weken gaat het haar weer groeien. Het middel doodt ook de wormen, dus wordt de hond meteen wat dikker. Zoveel mogelijk nemen we de vrouwtjes mee naar de dierenarts om ze te laten steriliseren, want puppy's willen wij echt niet. Er is al zo'n overschot."
Vorig jaar heeft DIDIT 515 honden en katten laten steriliseren. "Dat scheelt zo gemiddeld 1500 puppies en kittens die niet geboren worden.
Meteen worden de dieren dan meteen ook ingeënt. Wij hebben net zes hokken bij de plaatselijke dierenarts gekocht, zodat onze geholpen dieren tenminste een nacht over kunnen blijven. Uiteraard kost dit geld. De dierenarts geeft ons alles voor kostprijs, maar uiteindelijk moeten we hem wel betalen."
DIDIT heeft t-shirts laten drukken die ze verkopen aan toeristen op het eiland. Verder is de groep aangewezen op donaties.
"Er zijn nog heel veel honden die op ons wachten," zegt Yvonne, "vooral bij de tempels. Thailand kent geen dierenasiels zoals wij hebben en de mensen 'dumpen' hun dieren bij de tempels. Zij denken dat de monniken er voor zullen zorgen. Maar helaas blijft er een hap rijst over waarop geen hond kan gedijen. Wij voeren bij en maken meteen een medische ronde met ons injectie-koffertje. Erge gevallen nemen wij mee naar de dokter. Er zijn vijfenveertig tempels op ons eiland, dus we kunnen er nog jaren tegenaan."
De honden zijn een dankbare groep om te helpen, zegt Yvonne. "Ze kennen onze auto's al en komen kwispelend aanrennen als wij eraan komen. Dat geeft een heerlijk gevoel."
Wie Yvonne en DIDIT wil helpen helpen, kan een donatie doen op gironummer 1382662 ten name van mevrouw A. Groos uit Poeldijk, met vermelding DIDIT. Nolly Groos is actief lid van de dierenbescherming in Nederland en gaat regelmatig naar Thailand. Zij is in Nederland contactpersoon voor DIDIT.
|
